Bir ahtım var idi görmek yüzünü
Hasrete gark oldum dost diye diye
Her yerde aradım sürdüm izini
Yoluna ark oldum dost diye diye

Arşınladım sana gelen yolları
Dost diyerek taşa sardım kolları
Ben n’eyleyim kara yerde çulları
Acıya hark oldum dost diye diye

İlhami’yim derdi serden geçirdim
Dudağından muhabbeti içirdim
Büyüttüm şöhreti elden uçurdum
Düzene çark oldum dost diye diye