Şu alemin hırkasını Ördüm işte gidiyorum Kaf dağının arkasını Gördüm işte gidiyorum Ben olmadım ben içinde Kol kırıldı yen içinde Gün görmedim gün içinde Sürdüm işte gidiyorum Şiir oldum türkü oldum Kör imana korku oldum Karun,beyin kürkü oldum Sardım işte gidiyorum Kimi açtı kimi de tok Tokun açtan haberi yok Adaletsiz kalemi çok Kırdım işte gidiyorum Bu vicdanım sızlayarak Ham yaramı tuzlayarak Tabutumu yüzleyerek Serdim işte gidiyorum Sevgiyle yazdım adımı Attığım her bir adımı Şu toprağa muradımı Verdim işte gidiyorum Bir canımı kar eyledim Son mekanı yar eyledim Toprağımı car eyledim Vardım işte gidiyorum Sardı beni bu dert ağım Kandil idim bitti yağım Böyle gitti gençlik çağım Yardım işte gidiyorum Gururumu bir varlığa Değişmedim hiç darlığa Umudumu mezarlığa Kardım işte gidiyorum Sahtecinin sahte zikri Halkı uyut diyen fikri Hakka değil kula şükrü Yerdim işte gidiyorum Ak gömleğin aldı giyen Çok olmuştur deli diyen Defterimi ebediyen Dürdüm işte gidiyorum Felek ile ben diş dişe Geldim elde düştü şişe Saatimi yirmi beşe Kurdum işte gidiyorum Der İlhami dünya hali Ölüm haktır amma tali Rüya diye bu hayali Yordum işte gidiyorum İLHAMİ ARSLANTAŞ